Eftir að hrísgrjónahýðið og hnetuhýðið eru unnin af lífmassaeldsneytiskögluvélinni verða þau að lífmassaeldsneytisköglum. Við vitum öll að hlutfall ræktunar maís, hrísgrjóna og jarðhnetna í okkar landi er mjög stórt og meðferð okkar á maísstönglum, hrísgrjónahýði og hnetuskörlum er yfirleitt annaðhvort brennt eða hent, því þau eru í raun gagnslaus.

Svo hvers vegna eru sumir tilbúnir að eyða peningum í köggluvélar fyrir lífmassaeldsneyti til að vinna hrísgrjónahýði og hnetuhýði? Verðið á eldsneytiskögglum er ekki þrjú eða tvö júan. Er nauðsynlegt að vinna nánast verðlaust hráefni fyrir lífmassa?
Aðstoðarmaður lífmassaorkubúnaðar getur greinilega sagt þér að það sé þess virði! Frábært gildi.

Af hverju segirðu það? Öll ættum við að kannast við kol. Kol er aðaleldsneytið sem við notum. Hins vegar er myndun kola of langur, sem þýðir að ef engin lausn er til staðar munu kolaauðlindir klárast. Við bruna kola verða losaðar mengandi lofttegundir sem eru skaðlegar fyrir loftið, sem þýðir líka að ef við viljum búa í góðu umhverfi verðum við að finna auðlind sem getur komið í stað kola.
Eldsneytisköglurnar sem kögglavélin framleiðir eru ný tegund eldsneytis sem kemur í stað kola. Uppskeruhálm, hrísgrjónahýði, hnetuskeljar, timburleifar og sniðmát fyrir byggingarsvæði eru allt hráefni fyrir kögglavélar. Hver er tilgangurinn með þeim eftir að úr þeim er eldsneytisköggla?

Eftir að hafa verið gerð að eldsneytiskögglum er það notað til brennslu og brennslan er mjög ítarleg og mengar ekki loftið. Annar mikilvægur punktur er að lífmassahráefni okkar og ræktunarhálmauðlindir eru mjög ríkar, og þetta er endurnýjanleg auðlind, hvar er þá hægt að nota lífmassaeldsneytisköggla?

Lífmassakögglar eru notaðir á mörgum stöðum eins og upphitun, vatnsveitu, upphitun, böðun o.fl. Hægt er að nota það til heimilismatargerðar og upphitunar. Auk þess er hægt að nota virkjanir, katlaver, járnbræðslu og fleiri staði.

Eftir að hrísgrjónahýði og hnetuhýði eru gerð að eldsneyti er verðmæti þeirra ekki venjulegt og því er mjög þess virði og nauðsynlegt að vinna úr þeim með lífmassaeldsneytisköglum.