Helstu efnisformin sem mynda lífmassa agnamótun eru agnir af mismunandi kornastærðum og fyllingareiginleikar, flæðiseiginleikar og þjöppunareiginleikar agnanna meðan á þjöppunarferlinu stendur hafa mikil áhrif á þjöppunarmótun lífmassa.

Þjöppunarmótun lífmassaköggla er skipt í tvö stig.

Á fyrsta stigi, á fyrstu stigum þjöppunar, er lægri þrýstingurinn fluttur yfir í lífmassahráefnið, þannig að upprunalega lauslega pakkað hráefnisskipulagið byrjar að breytast og innra tómahlutfall lífmassans minnkar.

Á öðru stigi, þegar þrýstingurinn eykst smám saman, brýtur þrýstivals lífmassakögglavélarinnar stórkorna hráefnin undir áhrifum þrýstings, breytist í fínni agnir og aflögun eða plastflæði á sér stað, agnirnar byrja að fylla tóm, og agnirnar eru þéttari. Þær tengjast hvort öðru þegar þær eru í snertingu við jörðu og hluti af afgangsálagi er geymdur inni í mynduðu agnunum sem gerir tengslin milli agna sterkari.

Því fínni sem hráefnin eru sem mynda agnirnar, því meiri fyllingarstig milli agnanna og því þéttari er snertingin; þegar kornastærð agnanna er lítil að vissu marki (hundruð til nokkurra míkron) mun bindikrafturinn inni í mótuðu ögnunum og frum- og efri jafnvel einnig breytast. Breytingar eiga sér stað og sameindaaðdráttur, rafstöðueiginleiki og vökvafasaviðloðun (háræðakraftur) milli agna byrjar að rísa yfir.
Rannsóknir hafa sýnt að ógegndræpi og rakaþéttleiki mótaðra agna er nátengd kornastærð agnanna. Agnirnar með litla kornastærð hafa stórt tiltekið yfirborð og mótuðu agnirnar eiga auðvelt með að gleypa raka og endurheimta raka. Auðvelt er að fylla eyðurnar á milli agnanna og samþjöppunin verður stærri, þannig að innri streita sem eftir er inni í formuðu ögnunum verður minni og þar með veikir vatnssækni laganna og bætir ógegndræpi vatns.

Í rannsókninni á aflögun agna og bindandi formi við þjöppunarmótun plöntuefna, framkvæmdi agnavélaverkfræðingur smásjárskoðun og agnar tvívíða meðalþvermálsmælingu á agnunum inni í mótunarblokkinni og kom á fót smásjárbundnu bindilíkani agna. Í átt að hámarks höfuðálagi ná agnirnar út í umhverfið og agnirnar eru sameinaðar í formi gagnkvæms möskva; í áttina eftir hámarksálagi þynnast agnirnar og verða að flögum og agnalögin sameinast í formi gagnkvæmrar tengingar.

Samkvæmt þessu samsetningarlíkani má útskýra að því mýkri sem agnir lífmassahráefnisins eru, því auðveldara verður tvívítt meðalþvermál agnanna stærri og því auðveldara er að þjappa og móta lífmassann. Þegar vatnsinnihaldið í plöntuefninu er of lágt er ekki hægt að lengja agnirnar að fullu og agnirnar í kring eru ekki þéttar saman, þannig að þær geta ekki myndast; þegar vatnsinnihaldið er of hátt, þó að agnirnar séu að fullu teygðar út í þá átt sem er hornrétt á hámarks höfuðálag, geta agnirnar verið maskaðar saman, en þar sem mikið af vatni í hráefninu er pressað út og dreift á milli agnalaganna, agnalögin geta ekki verið nátengd, þannig að þau geta ekki myndast.

Samkvæmt reynslugögnunum komst sérskipaður verkfræðingurinn að þeirri niðurstöðu að betra væri að stjórna kornastærð hráefnisins innan við þriðjung af þvermáli deyja og innihald fíndufts ætti ekki að vera hærra en 5%.