Á veturna hefur upphitun orðið áhyggjuefni.
Í kjölfarið fóru margir að snúa sér að jarðgashitun og rafhitun. Auk þessara algengu upphitunaraðferða er önnur hitunaraðferð sem er að koma fram í rólegheitum í dreifbýli, það er hrein upphitun lífmassa.

Hvað útlit varðar er þessi eldavél ekkert frábrugðin venjulegum kolaeldavélinni. Það er rör sem er tengt við stromp og hægt er að setja ketil á eldavélina til að sjóða vatn. Þó að það líti enn niður á jörðina, þá er þessi rauði eldavél með faglegri og tungu í kinn nafni lífmassa hitaeldavél.
Hvers vegna er það kallað þessu nafni? Þetta tengist líka aðallega eldsneytinu sem eldavélin brennir. Eldsneytið sem brennt er með lífmassahitunarofnum er kallað lífmassaeldsneyti. Það er skemmst frá því að segja að það er venjulegur landbúnaðar- og skógræktarúrgangur eins og hálmi, sag, bagasse og hrísgrjónaklíð. Bein brennsla þessa landbúnaðar- og skógræktarúrgangs mengar umhverfið og er einnig ólöglegt. Eftir að lífmassakögglavélin er notuð til vinnslu er hún hins vegar orðin kolefnislítil og umhverfisvæn hrein orka og orðin fjársjóður sem bændur berjast fyrir.
Landbúnaðar- og skógræktarúrgangurinn sem unninn er með lífmassakögglum inniheldur ekki lengur varmamyndandi ýmislegt, þannig að það eru engin mengunarefni við brennslu. Auk þess inniheldur eldsneytið ekkert vatn og er mjög þurrt, svo hitinn er líka mjög mikill. Ekki nóg með það, askan eftir brennslu lífmassaeldsneytis er líka mjög lítil og askan eftir brennslu er enn hágæða lífrænn kalíáburður sem hægt er að endurvinna. Það er einmitt vegna þessara eiginleika sem lífmassaeldsneyti er orðið einn af fulltrúum hreins eldsneytis.